Anadolska hipoteza

Anadolska hipoteza, ili Anadolska teorija, prvi put je objavljena 1987. god u radovima britanskog arheologa Colin Renfrew-a. Domovinu Praindoevropljana smjestio je u neolitsku Anadoliju. To je najvažnija oponentska teorija Kurganskoj hipotezi Marije Gimbutas, ili stepskoj teoriji, favorizovanoj od većine arheologa.

Nakon nekoliko stoljeća istraživanja tokom druge polovine 20. stoljeća definirano je nekoliko teorija i hipoteza o indoevopskoj pradomovini. U ovo pitanje uključena je lingvistika, arheologija i u posljednje vrijeme intenzivno genetika, u velikim i značajnim istraživačkim centrima.^[1]

Indoevropljani nisu narod i ovaj se termin ne koristi kao bilo kakva etnička ili rasna odrednica, kako se to često radilo tokom posljednjeg stoljeća i nerijetko se još uvijek radi u političke svrhe, već se može koristiti isključivo kao lingvistička odrednica za govornike indoevropskog prajezika, ili pak kao odrednica za populacije koje su naseljavale prostor na kojem su kulture čiju materijalnu ostavštinu tumačimo kao indoevropsku.^[2]

Pitanje tačne definicije ove problematike kompleksno je i tokom gotovo stotinu godina arheološkog promišljanja brojni su naučnici ponudili najrazličitije moguće definicije koje bi Indoevopljane smjestile na određeni geografski prostor tokom određenog vremenskog perioda, odnosno izvor, koje bi objasnilo širenje i distribuciju indoevropskih naroda i jezika kroz historiju i danas.

1. ^ Univerzitet Barcelona - Genetičke studije oživljavaju debatu oko porijekla i širenja Indoevropskih jezika u Evropi
2. ^ Mentorica: Jasna Šimić -Seobe Indoeuropljana: Korijeni modernih jezika Sveučilište u Osijeku Filozofski fakultet]